Mükerrem ve Münevver Şehirlerde - I
Medine Havaalanı’na iniyoruz. Güneş tam tepede. Refikam yanımda.
Adımlar hızlı. Hasret kavi. Heyecan derin. Merak masum. Anlık bir susku; duru bir
söz, yalın bir sükunet ve soluksuz selam.
Sen olmasaydın kainat yaratılmazdı
İlk eve gitmeden, ilk o’na istilam; o’nun nezdinde, emin beldeye istilam;
o’nun huzurunda ilk selam: Esselatu vesselamu aleyke ya resulallah.
İlk nazar; gönüle, göze, yüreğe düşen ilk kımıltılar. Dualar
depreşiyor birden, bir biri ardısıra; gözpınanarları nurlandığında, arzdan arşa
arşdan arza rıza-i rahmanın rahmet çisentileri yürekleri serinletiyor. Yolun
yorgunluğu geçiveriyor; seferin meşakkati, yokluktan varlığa dönüşün doğum sancısı
ya da yokluktan varlığa yeni bir başlangıç oluveriyor…
Devamı için bak.
(*) Yedi İklim, Sayı 269, Ağustos 2012.
(*) Yakın Diyarlar, İstanbul, Ketebe Yayınları, 2025
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder